ഒന്നു ചിന്തിച്ചു നോക്കിയാൽ മനസിലാക്കാവുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട് .നമ്മൾ എന്തിനാണ് ഒരു മതത്തെ സപ്പോർട്ട് ചെയുന്നത് അല്ലെങ്കിൽ അതിനുവേണ്ടി വാതിക്കുന്നതു . നമ്മൾ ആ മതത്തിൽ ജനിച്ചുപോയി എന്ന ഒരേ ഒരു കാരണം മാത്രമാണ്. അത് വെറും യാദൃചികം മാത്രമാണ്. ഒരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ ഈ രാജ്യസ്നേഹവും അതുതന്നെയല്ലേ . ഒരു രാജ്യത്ത് ജനിച്ചുപോയതുകൊണ്ട് മാത്രം ആ രാജ്യത്തെ അങ്ങു സ്നേഹിക്കുക. രണ്ടും നമ്മുടെ ചോയിസ് ആയിരുന്നില്ലല്ലോ. രാജ്യം നല്ലതാണോ മോശമാണോ എന്നുന്നും ചിന്തിക്കുന്നതെയില്ല . ഞാൻ ജനിച്ചതുകൊണ്ടു അത് ലോകോത്തരം. മാത്രമല്ല അതൊക്കെ നമ്മുടെ അഭിമാനത്തിന്റെ പ്രശ്നംകൂടിയാണ്. മതവും അങ്ങനെതന്നെയാണ്. ഒരു ആൾ ദൈവം എന്ന അവസ്ഥ മാറ്റി നിർത്തിയാൽ ഒരു മലയാളി എന്ന നിലയിൽ അമൃതാനന്ത മയിയോട് എനിക്കൊരാദരവുണ്ട് . മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല മലയാളം മാത്രം അറിയാവുന്ന ഒരു വ്യക്തി  അതും ഒരു സ്ത്രീ ഇത്രയും വലിയ ഒരു പ്രസ്ഥാനം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തില്ലേ . അതിന്റെ കാരണം എന്തുതന്നെയായിരുന്നാലും അതത്ര ചെറിയ കാര്യമല്ല. അതിനുള്ള കാരണം കൂടി പറയാം.

 

കാലിഫോർണിയയിൽ സാൻ റെമോൻ എന്ന പട്ടണത്തിലാണ് എന്റെ ഓഫീസ് . അതെ പട്ടണത്തിൽ തന്നെയാണ് അമ്മയുടെ ആശ്രമം . ഞാൻ മിക്കവാറും അതുവഴി പോകാറുണ്ട് പലപ്പോഴും അമ്മയില്ലാത്തപ്പോൾ അവിടെ കയറും . അമ്മ ആറു മാസ്സത്തിൽ ഒരിക്കെലെ വരാറുള്ളു. അപ്പോൾ ആകെ തിരക്കാണ് അപ്പോൾ  അങ്ങോട്ട്‌ കയറാറില്ല. മറ്റൊന്നും കൊണ്ടൊന്നുമല്ല ഒരു പള്ളിയിലോ ആരാധന സ്ഥലത്തോ തിക്കി തിരക്കി  പോകുന്നതെനിക്കിഷ്ട്ടമില്ല . ഒരു പള്ളിപെരുനാളിനുപോലും അറിവായതിൽപിന്നെ പോയിട്ടില്ല. ദൈവങ്ങള എല്ലായിടത്തും എപ്പോഴുമില്ലേ പിന്നെയെന്തിന് കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു കാണണം. എന്നാലും അമ്മയുടെ ആശ്രമത്തിൽ വെറുതെ പോകുന്നത് ഒരനുഭാവത്തിനു വേണ്ടി മാത്രമാണ്. അമ്മയില്ലെങ്കിൽ അവിടെ ശാന്തമാണ് ആ ശാന്തതയാണ് എനിക്കിഷ്ട്ടം. ഒരു ദിവസം ചെന്നപ്പോൾ കുറെ ജോലിക്കാർ മാത്രം. അവർ എന്തൊക്കെയോ ജോലിത്തിരക്കിലാണ് . ഒന്നുരണ്ടു വെളുത്ത വർഗക്കാർ ചെടിക്ക് വെള്ളമോഴിക്കുന്നുണ്ട് . ഞാൻ അവരോടു പേരു ചോദിച്ചു. ഒരാൾ കൃഷ്ണ മറ്റെയാൾ രാമൻ. പിന്നെ ലക്ഷ്മണ അങ്ങെനെപോകുന്നു പേരുകൾ . കുറെ ഓഫീസുകളും കൊച്ചു കൊച്ചു വീടുകളും . പ്രാര്ഥനാഹാളുമോക്കെയുള്ള മനോഹരമായ ഒരു കുന്നിൻ പുറം . പ്രകൃതിയെ സ്നേഹിക്കുന്ന ആർക്കും ഇഷ്ടമാവും മാനുകൾ മേഞ്ഞു നടക്കുന്ന ആ പച്ചപ്പുനിറഞ്ഞ മലയോരങ്ങൾ . അവിടെ ഹിന്ദു ദൈവങ്ങലെയൊന്നും ആരധിക്കുന്നതായി അറിയില്ല. പ്രാർഥനാ ഹാൾ സംഗീതമയമാണ് . അവിടുത്തെ ആ ശാന്തത ആർക്കാണ് ഇഷ്ട്ടമാകാതതു .വിജിറ്റെറിയൻ ആഹാരം ആർക്കും കഴിക്കാം ഫ്രീയാണ്. പ്രശാന്തമായ അന്തരീഷം  അങ്ങെനെ ഒരു മനസമാധാനത്തിനായി അവിടെ എത്തുന്നവരാണ് കൂടുതലും എന്നാണ് എന്റെ നിരീഷണം. അല്ലാതെ സായിപ്പുന്മാരു മുഴുവനും ഹിന്ദുക്കലാകും  എന്നൊന്നും കരുതുന്നതിൽ ഒരർഥവുമില്ല . അവർ പൊതുവെ മത ഭ്രാന്തന്മാരല്ല. ക്രിസ്ത്യാനികൾ പോലും കടകളിലോ വീടുകളിലോ ദൈവങ്ങളുടെ പടങ്ങൾ വെക്കാറില്ല. അതെ സമയം പൂജാമുറിയില്ലാത്ത ഒറ്റ ഇന്ത്യക്കാരനുപൊലും ഉരക്കംവരില്ല . അമേരിക്കാൻ ഭരണകൂടം മത സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് എതിരല്ല ആർക്കും ഏതു ജാതിയിലും ചേരുന്നത് അവരുടെ വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ പെട്ടതാണ്. അതുകൊണ്ടാനെല്ലോ അമേരിക്കയിൽ എല്ലായിടത്തും ഇഷ്ട്ടം പോലെ ആർക്കും അബലങ്ങലും മോസ്ക്കുകളും പണിയാനുള്ള സ്വതന്ത്രിയമുള്ളത് . അതിന്റെ പേരിൽ ആരെയും ചുട്ടുകരിച്ചിട്ടില്ല. പഞ്ചാപികൾക്കു പോലും മിക്കവാറും എല്ലാ വലിയ പട്ടണങ്ങളിലും ഗുരുദ്വരകളുണ്ട് . ഇതൊക്കെ എഴുതിയത് അവിടുത്തെ ആൾക്കാരെയും മത ചിന്തകളെപ്പറ്റി മനസിലാക്കാനാണ് .

 

അമ്മ വരുബോൾ ആരും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അറിയാം അതുപോലെ കാറുകൾ പാർക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവാം .എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തും കവിയും കൂടിയായ ശ്രീമാൻ  മാടശ്ശേരി നീലഖണ്ടൻ നബൂതിരിയാണ് അമ്മയുടെ സ്ഥിരം പ്രസംഗ പരിഭാഷകാൻ . അദേഹം വിളിച്ചിട്ട് പോലും അവിടെ പോയി ആ പ്രസംഗം കേൾക്കണമെന്നു തോന്നിയില്ല. എന്നാലുംമലയാളി എന്ന നിലയിൽ  എനിക്കത്ഭുതവും അഭിമാനവുമാണ് . കാരണം ഇഗ്ലീഷ് പോലുമറിയാതെ ഇങ്ങനെ സായിപ്പിൻ മാരെ പറ്റിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ . മാത്രമല്ല എത്രയും വലിയ ഒരു പ്രസ്ഥാനം കേട്ടിപടുത്തില്ലേ . ഞാൻ താമസിക്കുന്നത് ആലമോ എന്ന തൊട്ടടുത്ത ഗ്രാമത്തിലാണ് . അവിടെ ആദ്യം ചെന്നപ്പോൾ ഒരു ഇന്ത്യാക്കരെനെപൊലും കാണാതെ വിഷമിച്ചു. അപ്പോളാണ് മനോഹരമായ ഒരു പള്ളി കണ്ടത് . പ്രേമ പറഞ്ഞു.അവിടെപ്പോയാൽ ഒരു മലയാളിയെയെങ്കിലും കാണാതിരിക്കില്ല . അങ്ങെനെ കുടുബസമേതം ഞായറാഴ്ച്ച പള്ളിയിൽ പോയി. പ്രേമ പറഞ്ഞത് അച്ചട്ടായി . ദി വരുന്നു മുറ്റത്തുകൂടി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു മലയാളി അച്ഛൻ. അപ്പോഴുണ്ടായ സന്തോഷം വെറും മലയാളി സ്നഹം മാത്രമാണ്. അവിടെ മതത്തിനു ഒരു സ്ഥാനവുമില്ല. ആസാമിൽ നിന്ന് വന്ന കോട്ടയം കാരനായ ആ ഫാദർ അഗസ്റ്റ്യൻ  പിന്നീട് അവിടുത്തെ പ്രധാൻ കർമ്മികനായി . അദേഹത്തിന്റെ കുർബാന സമയത്തുള്ള പ്രസംഗം ഒന്നാതരം ചിരിയരങ്ങായിരുന്നു. അതു കേട്ട് സായിപ്പിന്മാർ അന്തവിട്ടിരുന്നു ചിരിക്കുന്ന കാന്നുബൊഴും മലയാളി എന്നാ നിലയിൽ അഭിമാനം തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഇതൊക്കെത്തന്നെയാണ് അമ്മ അന്ന അമ്രുതാനന്തമയിയിലും എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടം തോന്നിയിട്ടുള്ളത് . അല്ലാതെ ഒരിക്കെലും അവരുടെ കെട്ടിപ്പിടുത്തമോ അനുഗ്രഹമോ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല. ഫാദർ അഗസ്ത്യൻ പിന്നീട് PHD ഒക്കെ എടുത്ത് ആസാമിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയി. വെള്ളക്കാർക്ക് എല്ലാവർക്കും അച്ഛനോട് ഇഷ്ട്ടവും ആദരവുമായിരുന്നു.