അമേരിക്കയിലെ ആദ്യകാല കുടിയേറ്റക്കാരായ മലയാളികള്‍ കുട്ടികളെ മലയാളം പഠിപ്പിക്കുന്നതില്‍ വലിയ താല്‍പര്യം കാണിച്ചിരുന്നു.( ആ തലമുറയില്‍ പെട്ട പലരും 'കുടി' ഏറിപ്പോയതിനാല്‍ അകാല ചരമം പ്രാപിച്ചു എന്നുള്ള കാര്യം ഖേദപൂര്‍വ്വം സ്മരിക്കുന്നു). അവധിക്കാലത്തു നാട്ടില്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍, അംഗ്രേസി അറിയാത്ത വല്യപ്പച്ചനോടും, വല്യമ്മച്ചിയോടും ആശയവിനിമയം നടത്തുക എന്നതായിരുന്നു ഉദ്ദേശം. എന്നാല്‍ പലകുട്ടികളും ഡിപ്ലോമ നേടുന്നതിനു മുന്‍പായി 'ഡ്രോപ്പ് ഔട്ട്' ചെയ്തു. വല്യപ്പച്ചനും, വല്യമ്മച്ചിയും സമയമാംരഥത്തില്‍ യാത്ര ചെയ്തു പരലോകം പൂകിയിട്ടു ദശകങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു. ഇന്നു കുട്ടികളുടെ കുട്ടികളും കുഞ്ഞുകുട്ടികളും വരെയായി. ഈ ഇളം തലമുറയേയും മലയാള ഭാഷ പഠിപ്പിച്ചേ അടങ്ങൂ എന്ന വാശിയിലാണു ചിലര്‍. ഇതു തികച്ചും ആവശ്യമില്ലാത്ത ഒരു കാര്യമാണെന്നാണ് എനിക്കു തോന്നുന്നത്. നേഴ്‌സറിയിലും, കിന്‍ഡര്‍ഗാര്‍ട്ടനിലും എ,ബി,സി,ഡി പഠിക്കുവാന്‍ പാടുപെടുന്ന ഈ സമയത്ത്, അവരെ ക,ഖ,ഗ,ഘ ചൊല്ലിക്കൊടുത്ത് വെറുതേ എന്തിനു കണ്‍ഫ്യൂസ്ഡാക്കണം? പണ്ടു പണ്ടു ആശാന്‍ കളരിയില്‍, മണ്ണില്‍ വിരലുകൊണ്ടു പീഢനമേറ്റു വളരെ പാടുപെട്ടു പഠിച്ച ച്ച്‌റാ, ങ്ങേറേ, തേറേ തുടങ്ങിയ അക്ഷരങ്ങള്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍പോലും പ്രയോഗിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. മലയാള ഭാഷ പഠിച്ചതുകൊണ്ട് ഇവിടെ ജനിച്ചു വളരുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് ഭാവിയില്‍ ഒരു പ്രയോജനവും ഉണ്ടാകുവാന്‍ പോകുന്നില്ല. ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്ടില്‍ത്തന്നെ ഇന്നു മലയാള ഭാഷക്ക് സിംഹവാലന്‍ കുരങ്ങന്റെ അവസ്ഥയാണുള്ളത്. യാചക അസോസിയേഷന്റെയും, മന്ത്രിമാരുടേയും മക്കളെല്ലാം ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്‌ക്കൂലിലാണ് പഠിക്കുന്നത്. കേരളത്തില്‍ ഇന്നും ഏറ്റവും ലാഭകരമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന് വ്യവസായമാണ് വിദ്യാഭ്യാസ കച്ചവടം.